archiwum aktualności - grudzień 2013

22 Gru 2013

Cieśla z Nazaretu

Autor: S. Ewa Pollus

W niedzielę 22 grudnia nasza Wspólnota zakonna świętowała imieniny Czcigodnej Siostry Przełożonej. Z tej okazji najmłodsze siostry przygotowały krótkie widowisko poetycko – muzyczne poświęcone św. Józefowi, które zaprezentowały w ramach wieczornej rekreacji w świetlicy naszego Domu. Niezwykle głębokie teksty i poruszająca muzyka wprowadziły siostry w atmosferę zbliżających się Świąt Bożego Narodzenia. Niech ta refleksja nad tajemnicą misji św. Józefa nieustannie inspiruje naszą Wspólnotę do naśladowania Oblubieńca Najświętszej Maryi Panny w pokorze i zawierzeniu Bożemu Słowu. Przedstawiamy tekst widowiska oparty na montażu przygotowanym przez Nowicjat Sióstr Franciszkanek Rodziny Maryi:

Niech leci pieśń, roznosi cześć, Józefa chwałę głosi”. Łącząc się dzisiaj z radością nieba, a zwłaszcza z radością Maryi i Jej Boskiego Syna, Jezusa, pragniemy rozgłaszać chwałę skromnego Cieśli z Nazaretu, który swą cichością i oddaniem stał się przemożnym świadkiem Bożego miłosierdzia. Dzieląc wraz z Czcigodną Siostrą Przełożoną, której patronuje właśnie św. Józef, radość dnia imienin, pragniemy jednocześnie życzyć Siostrze Przełożonej, aby ta przemożność św. Patrona zawsze torowała prostą drogę do nieba, towarzyszyła w spotkaniach z Jezusem i Maryją oraz z każdym człowiekiem. Niech ten krótki montaż będzie wyrazem wdzięczności za otrzymane łaski za wstawiennictwem św. Józefa oraz darem modlitewnym w intencji Czcigodnej Siostry Przełożonej.

Bywa nieraz, że w ciągu rozmowy stajemy w obliczu prawd,

Dla których brakuje nam słów, brakuje gestu i znaku –

Bo równocześnie czujemy, żadne słowo, gest ani znak –

Nie uniesie całego obrazu, w który wejść musimy samotni…

Niech leci pieśń

1. Niech leci pieśń, roznosi cześć, - Józefa chwałę głosi; Wszak święty on, więc chwały tron z niebem niech ziemia wznosi. /2x

2. Radości ton, czysty jak dzwon, - potężnie w niebo bije Józefa blask, dar wszelkich łask, - w Kościele Bożym żyje. /2x

3. Przy Marii stał, w ofierze trwał. - Cnoty gromadził plony. W cieniu się skrył, dla Boga żył, - dziś chwałą otoczony. /2x

Józefie, synu Dawida, nie bój się wziąć do siebie Maryi, twej małżonki.” (Mt 1, 20b – 21)

Niepokój Józefa - Roman Brandstaetter

Wszystko jest zagadkowe i niezrozumiałe.

Począwszy od owocujących drzew,

A skończywszy na dojrzewającym owocu żywota

Twej małżonki,

Drżący Józefie, znawco drzewa.

Pragniesz czynić to, co dogadza Twojej wyobraźni,

Która jest jak rozpalone wnętrze pieca.

Stoisz bezradny w środku nocy,

Jak w źrenicy zbliżającej się burzy,

I nic nie wiesz, co się dzieje

Za krawędzią Twojego ciała.

Patrzysz na synagogi, wzlatujące

Z krzykiem do nieba, i modlisz się.

„Jestem głodny Twoich owoców,

Tajemnico, która się zaczynasz

W niezrozumiałych ogrodach.

Wysłuchaj modlitwy mojego głodu,

O nie ukrywaj przede mną swojej twarzy.

Pokaż mi przynajmniej jej symbol

W drzewie, w kiści winogron, w motylu,

Unoszącym się nad kwiatami. Moje dni

Mijają jak dym.

Jestem westchnieniem uschniętej trawy,

Jestem pelikanem na pustyni i samotną sową

Wśród ruin. Jem popiół i piję łzy.

Taki jest mój pokarm, Tajemnico

Wpadająca szeroką i znużoną deltą

Do oceanu mojej niewiedzy.”

Ucisz swoje serce, Józefie. Nie bój się.

Wróć do domu, ułóż się do snu

I cierpliwie czekaj na przyjście anioła,

Który powie ci prawdę

O owocach.

Ale pamiętaj:

Chociaż ją zrozumiesz,

Wciąż będziesz niespokojny,

Jak każdy człowiek, który jest sąsiadem Boga.

„Z Ducha Świętego jest to, co się w Niej poczęło. Porodzi Syna, któremu nadasz imię Jezus, On bowiem zbawi swój lud od jego grzechów.” Bethlehem Roman Brandstaetter

18 Gru 2013

Świętować czas Adwentu

Autor: S. Marta Jagielska

Świętować czas Adwentu znaczy umieć czekać. Czekanie to sztuka, o której nasz niecierpliwy współczesny czas zapomniał. Musimy czekać na wydarzenie największe, najgłębsze i najbardziej czułe na tym iecie,a tego nie można zrobić w hałasie, ale według boskiego prawa zakwitania, dorastania i stawania się.

Dietrich Bonhoeffer

04 Gru 2013

Radosne świętowanie…

Autor: S. Marta Jagielska

Dzień zaczął się niepozornie – jak każdy inny. Od rana jednak towarzyszyło nam wiele pozytywnych emocji. Dlaczego? Nasza wspólnota rozpoczyna przygotowanie do dnia pełnego radości. Wieczorną porą, w wigilię wspomnienia św. Barbary, w sali rekreacyjnej, wszystkie Siostry wraz z Siostrą Przełożoną Ewą Pollus, zebrały się, aby rozpocząć świętowanie. Po wyśpiewanych słowach piosenki "Mój Jezu, mój Zbawco, któż jest tak wielki jak Ty (…) Patrzę z podziwem na dzieła Twych rąk, zawsze chcę kochać Cię przy Tobie być …" wybrzmiały słowa: "Przekraczając próg adwentu – jednego z najpiękniejszych okresów jakie daje nam rok liturgiczny, dane jest nam świętować imieniny czcigodnej Siostry …" – rozpoczęła S. Marta składając, w imieniu Wspólnoty, życzenia imieninowe Siostrze Barbarze Borowiak - Zastępcy Dyrektora Zespołu Domów Pomocy Społecznej i Zastępcy Przełożonej Naszej Wspólnoty. W dalszych słowach, życząc obfitości Bożych łask i orędownictwa Matki Najświętszej, wyraziła wdzięczność całej Wspólnoty za wszelkie dobro jakiego doświadczamy od Siostry Barbary każdego dnia.

Poranek dnia następnego był właściwym dniem świętowania: wspomnienie św. Barbary – męczennicy. Jak podkreślił ks. Kapelan Leszek Firlej podczas Eucharystii sprawowanej w intencji Drogiej Solenizantki, o św. Barbarze nie mamy dużo informacji. Wiemy na pewno, że ukazywała się ona m.in. św. Stanisławowi Kostce trzymając w ręku kielich i hostię – symbol Eucharystii.

Podczas Mszy Świętej o oprawę liturgiczną – jak co roku – zadbała grupa Sióstr, aby poprzez swój śpiew i grę na instrumentach muzycznych uświetnić Wspólnocie przeżywanie Uczty Eucharystycznej. Szczególnie ujmującą i zapraszającą do głębszego pochylania się była piosenka, którą dane nam było modlić się i uwielbiać Boga po przyjęciu Komunii Świętej:

Dziś Jezus zamieszkał w mym sercu

Zszedł z wysokiego tronu Nieba

Wielki Pan, wszechrzeczy Stwórca

Przyszedł do mnie w postaci Chleba

O Boże w mej piersi mej zamknięty,

A z Tobą mam Niebo całe

I z aniołami śpiewam Święty

żyję tylko na Twoją chwałę.

Nie z serafinem łączysz się Boże,

Ale z człowiekiem mizernym,

Który bez Ciebie nic uczynić nie może,

A Tyś zawsze miłosierny.

O Wielki i niepojęty Boże

któryś tak raczył się uniżyć.

Cześć oddaję Ci w pokorze

i błagam byś mnie raczył zbawić.

Po takiej duchowej strawie resztę dnia spędziłyśmy w rodzinnej, radosnej atmosferze.

Czcigodnej Solenizantce życzymy, aby Maryja – Pani Adwentu była Wspomożycielką i Przewodniczką, a Duch Święty niech wspiera wszelkie podejmowane decyzje i działania dla dobra Boga i bliźniego.

Strona 1 / 1