„. . . to Ona jest najpiękniejszym kwiatem, jaki zakwitł ze stworzenia, „różą”, która ukazała się w pełni czasu, gdy Bóg, posyłając swego Syna, obdarzył świat nową wiosną. . .”
 
  Papież Benedykt XVI
 
  Właśnie mija najpiękniejszy miesiąc maj. Miesiąc, w katolickim kościele poświęcony Maryi, miesiąc majowych nabożeństw ku Jej czci.
  Pierwsze nabożeństwo majowe odprawiono w kościele Świętego Krzyża w Warszawie w 1852 roku, a po trzydziestu latach trafiło ono do wszystkich parafii. W kościołach lub przydrożnych kapliczkach wierni śpiewają Litanię Loretańską i pieśni maryjne, prosząc o tak potrzebne wszystkim wstawiennictwo Najświętszej Maryi Panny u tronu Najwyższego. I nasze głosy przyłączyły się do tych próśb, ale też podziękowań za nieustanną Jej opiekę nad naszym małym społeczeństwem i nad całym polskim narodem.
  Maj to też miesiąc, w którym obchodzimy Dzień Matki . . .
  Pragnę zatem zacytować wszystkim, którzy cieszą się jeszcze obecnością tu na ziemi swoich Matek, słowa Konstantego Gaszyńskiego:
 
  „O! matko moja! Gdy w wieczór stroskana,
  Modlić się będziesz przed Maryi obrazem,
  Serc naszych głosy spotkają się razem,
  I anioł święty poniesie przed Pana
  Jednej krzewiny dwa woniące kwiatki:
  Modlitwę syna i modlitwę matki”.
 
  Dla wielu z nas jednak, dzień 26 maja,
  to już tylko dzień refleksji, wspomnień, tęsknoty . . .
 
  „Byłaś i jesteś moim Naj . . .
  Największym autorytetem, natchnieniem, miłością, mądrością, szczęściem,
  pomocą, aniołem, Słońcem, radością, dobrocią, najukochańszą opiekunką,
  rodzicielką, najznakomitszą przewodniczką w życiu,
  Najwspanialszą Matką na świecie!”
  Jednak: „Za szybko odeszłaś Mamo . . .
  Zostałam . . .
  Zabrakło mi pożegnania . . . kilku zdań na odchodne . . .
  Zostałam . . .
 
  S. Ewa Pollus

  „Dziękuję dziś razem z wami Trójcy Przenajświętszej za dar życia konsekrowanego w naszej Ojczyźnie, za świętych, błogosławionych i kandydatów na ołtarze z waszych instytutów, i za was wszystkich, którzy „trudzicie się dla Ewangelii” (por. Flp 4, 3) na polskiej ziemi…”
 
  Jan Paweł II, Jasna Góra 1997
 
  19 maja, o godzinie 11,30 - podczas Mszy Świętej odprawianej w naszej kaplicy przez ks. Kapelana Andrzeja Wojciechowskiego i my dziękowaliśmy Dobremu Bogu za dar życia konsekrowanego naszych Sióstr: S. Bronisławy, S. Feliksy, S. Janiny i S. Jolanty, które już 60 lat służą Bogu i ludziom w naszym Zgromadzeniu oraz S. Krystyny i S. Marianny, które Pan wezwał 50 lat temu, a One na Jego głos odpowiedziały: tak.
  Do Czcigodnych Jubilatek przyjechali ich bliscy i wspólnie modliliśmy się dziękując za wszelkie dobro, za zdrowie naszych Współsióstr i prosząc o każdy następny dzień przeżyty z Bożym Błogosławieństwem we Wspólnocie, dla Wspólnoty oraz dla wszystkich spotkanych na drodze życia.
  I o każdy wieczór, kiedy nasze Jubilatki zasypiając, będą mogły modlić się słowami Romano Guardiniego: „Oto jestem Panie, dzień mój ma się ku końcowi. Jeżeli zrobiłem dziś coś dobrego, dziękuję Ci za to Panie.

Zobacz galerię fotografii

  „ . . . nogi same goniły
  do pobliskiej świątyni -
  tam cisza rosła w Boga tchnieniu . . .”
 
  Jadwiga Zgliszewska
 
  We współczesnym świecie cisza i milczenie stają się wartościami niezwykle cennymi i niestety rzadko dostępnymi, a tak bardzo ich potrzebujemy.
  Jak każdego roku, ta piękna wiosenna pora, to czas rekolekcji zakonnych w naszym Domu i czas tak oczekiwanej ciszy.
  Przyjechały do nas Siostry z różnych zakątków Polski, a nawet spoza jej granic, z Siostrą Wikarią i Matką Prowincjalną na czele.
  Przewodnikiem tegorocznych, wspólnych dni był Franciszkanin - ksiądz Radosław Kramarski z Dąbrowy Górniczej.
  Codziennie Siostry Rekolektantki spotykały się w kaplicy, aby dziękować Dobremu Bogu i Matce Przenajświętszej za cały rok, za wszystkie smutki i radości, za dobro, ale też za napotkane na swej drodze przykrości, które są czasem bodźcem do pozytywnych działań . . .
  Nasz Święty Założyciel powiedział: „Mój punkt widzenia - to wiara, chciałbym, żeby wszystko, co mnie czaruje i zachwyca, miało w niej swój początek.”
  Życzę zatem wszystkim Siostrom, aby te wspaniałe, ciche dni, te wspólne modlitwy i piękne przesłania Ojca Rekolekcjonisty, sprawiły, że na nowo zagłębią się w jej tajnikach i aby wiara była codziennym orężem w tak trudnej czasem walce z różnymi przeciwnościami.
  I żeby wciąż pamiętały o słowach skierowanych do nas przez Św. Zygmunta Felińskiego: „Strzeżcie praw Kościoła Świętego, pilnujcie gorliwie tej świętej wiary naszej, przeciwnościami nie zrażajcie się.”
 
  Szczęść Boże
 
  S. Barbara Borowiak

  "O Panie, to Ty na mnie spojrzałeś,
  Twoje usta dziś wyrzekły me imię..."
 
  60 lat temu zawołałeś Panie imiona: S. Feliksy, S. Bronisławy, S. Jolanty i S. Janiny, a przed 50 laty - Siostry Marianny.
 
  Wtedy oddały się one Dobremu Bogu na zawsze, a w niedzielę - 5 maja, podczas uroczystej Mszy Świętej, którą w ich intencji odprawił Franciszkanin - Ksiądz Radosław Kramarski, dziękowały za całe swoje życie zakonne, za zdrowie, za ludzi, których Pan postawił na ich drodze, za wszystkie radości, ale i trudne doświadczenia. Czcigodne Jubilatki ponowiły też śluby zakonne i przyjęły uroczyste błogosławieństwo na dalsze lata.
  Po Eucharystii nastąpił czas serdecznych życzeń, a zwieńczeniem tego pięknego dnia był uroczysty, wspólny obiad.
  Raz jeszcze życząc Jubilatkom wszystkiego, co najlepsze, ośmielę się powtórzyć za naszym Świętym Założycielem:
  "Niech pokój Boży, łaska Jego i błogosławieństwo towarzyszą Wam zawsze i wszędzie"
 
  Szczęść Boże
  S. Ewa Pollus

Zobacz galerię fotografii