"Nie lękajcie się, otwórzcie na oścież drzwi Chrystusowi,
otwórzcie drzwi jego zbawczej władzy"
Tymi słowami przed laty rozpoczął swój Pontyfikat Jan Paweł II - nasz Jan Paweł, nasz Papież….
A przecież był Pasterzem całego świata, wszystkich nas prowadził przez niemal 27 lat do Boga. Do Boga przez Maryję, której był niestrudzonym orędownikiem, Maryję której sam Pan Jezus powierzył nas pod krzyżem, na którym skonał: „Kochaj ich tak, jak mnie kochasz”, nam zaś polecił „ Kochajcie Maryję tak, jak Ja Ją Miłuję”
Dla naszego Zgromadzenia, wśród wielu, wielu ważnych dni z Janem Pawłem II był taki, który na zawsze zapadnie w naszej pamięci - spotkanie 18 sierpnia 2002 roku na krakowskich Błoniach. Podczas odprawianej tam Mszy Świętej Beatyfikacyjnej, w poczet Błogosławionych powołał Papież Polak Świętego już dziś Założyciela Zgromadzenia Sióstr Franciszkanek, Zygmunta Felińskiego. W swojej homilii, mówiąc o odwiecznym miłosierdziu Boga powiedział między innymi: „ Trzeba, aby orędzie o miłosiernej miłości zabrzmiało z nową mocą”
15 lat już minęło, odkąd odszedł do Pana .
Świat cały się wtedy zatrzymał i zdawało się, że nawet ptaki ucichły…
Co w nas zostało z tych chwil spędzonych z Janem Pawłem II podczas licznych Jego pielgrzymek do kraju i naszych do Watykanu, kiedy mówił: „Proszę Was, byście całe to dziedzictwo, któremu na imię Polska - przyjęli z wiarą, nadzieją i miłością!” Z Jego chwil ostatnich na ziemi, kiedy każdy towarzyszył mu sercem, co zostało z naszych postanowień, co wynieśliśmy z Jego licznych do nas przesłań?
Już wkrótce obchodzić będziemy 100 rocznicę dnia, w którym w Wadowicach przyszedł na świat Karol Wojtyła. Ten sam Karol Wojtyła objął Piotrową Stolicę, w wieku 58 lat, jako pierwszy od 455 lat Biskup Rzymu nie będący Włochem.
Mam ogromną nadzieję, że skłoni to nas do przypomnienia sobie na nowo Papieża Słowianina, Jego niezwykłą pobożność Maryjną, Jego słowa do nas, może zmusi do pewnych refleksji?
Pragnę, aby Jego dzieło znajdowało owoce - dobre owoce w nas. I to nie tylko z okazji różnych rocznic. Trwajmy z Nim zawsze i każdego dnia wcielajmy w życie Jego mądrość, idźmy ścieżkami, które swoim życiem nam prostował, prosząc o Jego orędownictwo w niebie za nami, starając się jednocześnie „Wymagać od siebie choćby inni od nas nie wymagali”
Szczęść Boże
S. Barbara Borowiak
