W życiu każdego człowieka są i róże i kolce. Jakże często wydaje się, że towarzyszą nam tylko kolce… Nadchodzi jednak dzień, w którym przekonujemy się, że to właśnie płatki róż sprawiają...
Już po raz 26 Kościół Katolicki obchodzi przypadające 2 lutego Święto Ofiarowania Pańskiego, jako zgodnie z decyzją Jana Pawła II - Światowy Dzień Życia Konsekrowanego...
Czytaj dalejPragnę zaprezentować artykuł z „Niedzieli”, w którym nasza Siostra z Wielenia Anna Miłuch pokazuje swoją drogę powołania i wpływ jaki na tę drogę miał nasz Święty Papież Jan Paweł II...
Słowa Ewangelii według świętego Marka
(Mk 7, 1-13)
U Jezusa zebrali się faryzeusze i kilku uczonych w Piśmie, którzy przybyli z Jerozolimy. I zauważyli, że niektórzy z Jego uczniów brali posiłek nieczystymi, to znaczy nie obmytymi rękami. Faryzeusze bowiem, i w ogóle Żydzi, trzymając się tradycji starszych, nie jedzą, jeśli sobie rąk nie obmyją, rozluźniając pięść. I gdy wrócą z rynku, nie jedzą, dopóki się nie obmyją. Jest jeszcze wiele innych zwyczajów, które przejęli i których przestrzegają, jak obmywanie kubków, dzbanków, naczyń miedzianych. Zapytali Go więc faryzeusze i uczeni w Piśmie: «Dlaczego Twoi uczniowie nie postępują według tradycji starszych, lecz jedzą nieczystymi rękami?» Odpowiedział im: «Słusznie prorok Izajasz powiedział o was, obłudnikach, jak jest napisane: „Ten lud czci Mnie wargami, lecz sercem swym daleko jest ode Mnie. Ale czci Mnie na próżno, ucząc zasad podanych przez ludzi”. Uchyliliście przykazanie Boże, a trzymacie się ludzkiej tradycji, dokonujecie obmywania dzbanków i kubków. I wiele innych podobnych rzeczy czynicie». I mówił do nich: «Sprawnie uchylacie Boże przykazanie, aby swoją tradycję zachować. Mojżesz tak powiedział: „Czcij ojca swego i matkę swoją”, oraz: „Kto złorzeczy ojcu lub matce, niech śmierć poniesie”. A wy mówicie: „Jeśli ktoś powie ojcu lub matce: Korban, to znaczy darem złożonym w ofierze jest to, co miało być ode mnie wsparciem dla ciebie” – to już nie pozwalacie mu nic uczynić dla ojca ani dla matki. I znosicie słowo Boże ze względu na waszą tradycję, którą sobie przekazaliście. Wiele też innych tym podobnych rzeczy czynicie».
"Wolny w niewoli i szczęsny w nieszczęściach O, jakże szczytna Twa droga! Radosna służba ubogim braciom I wierność zamiarom Boga."
"Jezus, który przyszedł na ziemię z miłości, oddaje swe życie Ojcu za zbawienie świata. Za wzorem św. Zygmunta Szczęsnego idźmy śladami Chrystusa, z wiarą i miłością pełniąc wolę Bożą."
Laudato si', mi' Signore, per sora nostra Morte corporale, da la quale nullu homo vivente po'skappare. (św. Franciszek z Asyżu)
Najdoskonalszym wzorem świętości dla każdej Siostry jest Maryja, Pokorna Służebnica Pańska. Ojciec Założyciel skłaniał Siostry, by całym sercem i prawdziwie ukochały Najświętszą Maryję, Matkę Jezusa, pragnął, aby była Ona uważana przez nie za idealny wzór do naśladowania. Zachęcał również Siostry do wiernej praktyki cnót Świętej Rodziny, przede wszystkim pokory, prostoty, ubóstwa, pracowitości i bezgranicznego zaufania Opatrzności Bożej. Wymagał od Sióstr nie tylko gotowego i radosnego zachowania przykazań Bożych, ale również rad ewangelicznych, przeżytych jako świadectwo miłości i wierności Jezusowi Chrystusowi.
W pracy apostolskiej Zgromadzenia pierwsze miejsce zajmuje wychowywanie i nauczanie dzieci oraz młodzieży w różnego typu szkołach, przedszkolach, domach dziecka, specjalnych ośrodkach wychowawczych, świetlicach socjoterapeutycznych, warsztatach terapii zajęciowej oraz internatach. Siostry troszczą się o potrzeby materialne i duchowe swoich podopiecznych, a także o ich wychowanie religijne i przystosowanie do życia w społeczeństwie. Codzienną posługą otaczają Siostry chorych, samotnych i osoby starsze, dostrzegając w nich ciepiącego Chrystusa. Pracują w szpitalach, domach pomocy społecznej, domach dziennego pobytu i w domach prywatnych niosąc ulgę w cierpieniach fizycznych i duchowych. Zgodnie z zaleceniem swojego Założyciela zajmują się osobami najbardziej potrzebującymi.
Zgromadzenie Sióstr Franciszkanek RM prowadzi swoje dzieło w ośmiu krajach.
Założyciel pragnął, aby w życiu Zgromadzenia dominował apostolat, uważając go za jeden z najważniejszych swoich celów. Siostry w środowisku gdzie praktykują i wykonują swoje prace, mają wykonywać swoje zadania apostolskie z wytrwałym zaangażowaniem i z zupełnym oddaniem się, nawet za cenę ofiary.
Zapraszamy do obejrzenia naszej galerii zdjęć.