„A ty, dziecię, zwać się będziesz prorokiem Najwyższego,
gdyż pójdziesz przed Panem przygotować Mu drogi.
Jego ludowi dasz poznać zbawienie
przez odpuszczenie grzechów.”
 
  24 czerwca - pół roku przed Jezusem z Nazaretu w wiosce Ain Karim urodził się syn Zachariasza i Elżbiety - krewnej Maryi - Święty Jan Chrzciciel. Jego narodziny zapowiedział podczas Zwiastowania Najświętszej Maryi Pannie Archanioł Gabriel.
  Jan już w młodym wieku rozpoczął życie pustelnika na Pustyni Judzkiej, gdzie został powołany na proroka. Jego misją stało się wzywanie ludzi do nawrócenia, odnowy duchowej oraz przygotowanie drogi Mesjaszowi. Chrzcząc ludzi w Jordanie mówił:
 
  „Ja chrzczę was wodą, lecz przychodzi mocniejszy ode mnie, któremu nie jestem godzien rozwiązać rzemyka u sandałów jego; On was chrzcić będzie Duchem Świętym i ogniem.”
 
  Nie jest znana dokładna data śmierci Jana Chrzciciela, który jawnie krytykował niemoralne małżeństwo tetrarchy Galilei - Heroda, ale prawdopodobnie jego ścięcie miało miejsce między 34, a 36 rokiem pierwszego wieku naszej ery.
  Jest orędownikiem podczas gradobicia i w chorobach epilepsji, a także patronem zakonów, mnichów, dziewic, pasterzy, stad, kowali, krawców, kuśnierzy, rymarzy, abstynentów, niezamężnych matek i skazanych na śmierć oraz wielu miast - w tym polskich i nawet kilku państw na całym świecie.
  Pan Jezus określił Jana jako swego poprzednika:
 
  „On jest tym, o którym napisano: Oto Ja posyłam mego wysłańca przed Tobą, aby Ci przygotował drogę. Zaprawdę, powiadam wam: Między narodzonymi z niewiast nie powstał większy od Jana Chrzciciela.”
 
  W Kościele Katolickim dwukrotnie wspominamy Jana Chrzciciela: 24 czerwca - jego narodzenie oraz 29 sierpnia - męczeństwo. Warto czasem zagłębić się w życie osób świętych wspominanych w naszej liturgii, którzy jak gdyby nieco nam spowszednieli i jakże często zapominamy, że tak bardzo aktualnym stało się w naszych czasach wezwanie Jana Chrzciciela do nawrócenia i odnowy duchowej… Zapominamy o ich chwalebnych, często męczeńskich losach, o niezwykłych zasługach krzewiących chrześcijaństwo, a przede wszystkim o tym, że tak wiele mogą nam teraz pomóc swoim wstawiennictwem.
  Zbliża się kolejne wspomnienie Świętego Jana - spróbujmy może zagłębić się w jego życie, w jego przesłania i prośmy go o orędownictwo za nami u Najwyższego.
 
  Szczęść Boże
  S. Ewa Pollus

“Ukochany ojciec, ojciec czułości, w posłuszeństwie i w gościnności; ojciec twórczej odwagi, robotnik, zawsze w cieniu”.
 
  8 grudnia 2020 roku, w Liście Apostolskim „Patris corde - Z ojcowskim sercem" - opublikowanym z okazji 150 rocznicy obdarzenia Józefa świętym tytułem przez Błogosławionego Papieża Piusa IX, takimi właśnie słowami, Papież Franciszek w czuły i poruszający sposób opisuje Św. Józefa, ogłaszając Oblubieńca Maryi patronem Kościoła Katolickiego i ustanawiając rozpoczynający się w tym dniu rok - rokiem poświęconym Opiekunowi Jezusa.
  Każdy potrzebujący, biedny cierpiący, umierający, obcy, uwięziony, chory - jest „dzieckiem", nad którym czuwa Święty Józef.
  Poznańskiej naszej prowincji, też patronuje Święty Józef i wciąż czujemy Jego opiekę nad każdą z Sióstr i nad całą naszą wspólnotą.
  Myślę, że wielu z nas przeczytało książkę Jana Dobraczyńskiego pt. „Cień Ojca”, a jeżeli nie to serdecznie do tego zachęcam. Jakże pięknie autor opisuje rolę Świętego Józefa w życiu Jezusa Chrystusa. Papież Franciszek ogłaszając wspomniany wyżej rok również inspirował się tym wspaniałym dziełem.
  Cieszę się, że i nam właśnie Święty Józef patronuje. Święty Józef, który mimo, iż nie rozumiał - odważył się przyjąć Maryję bez żadnych warunków, który był wzorem dla małego Jezusa. Niech będzie i naszym wzorem - wzorem pracowitości, poświęcenia, wzorem wszelkich cnót. Każdego dnia modlimy się w naszej kaplicy, prosząc Go o wstawiennictwo u Najwyższego. U Boga, który wiedział, że Święty Józef sprosta wszelkim przeciwnościom, a Jego dobroć, prawość i zdolność do wszelkich poświęceń będą przykładem dla wielu. Ośmielę się raz jeszcze zacytować Papieża Franciszka:
 
  „Poprzez św. Józefa, Bóg jakby powtarzał nam: „Nie lękajcie się!", ponieważ „wiara nadaje sens każdemu szczęśliwemu lub smutnemu wydarzeniu" i uświadamia nam, że „Bóg może sprawić, że pośród skał zaczną kiełkować kwiaty". Józef nigdy „nie szuka dróg na skróty", ale staje wobec rzeczywistości „z otwartymi oczami, biorąc za nią osobistą odpowiedzialność”
 
  Starajmy się zatem w każdej chwili życia naśladować Patrona naszego, powierzać Mu wszystko i ufać. Ufać bezwarunkowo…
 
  Szczęść Boże
  S. Ewa Pollus

“Moje Boskie Serce płonie tak silną miłością ku ludziom, że nie może dłużej utrzymać tych gorejących płomieni, zamkniętych w moim łonie. Ono pragnie się rozlać za twoim pośrednictwem i pragnie wzbogacić ludzi swoimi skarbami”.
 
  27 grudnia 1673 roku, Świętej dziś Siostrze Małgorzacie z Zakonu Sióstr Nawiedzenia, która wyróżniała się wielkim umiłowaniem modlitwy, po raz pierwszy objawił się Pan Jezus i powiedział zacytowane wyżej słowa. Wziął potem serce swojej służebnicy i symbolicznie umieścił je na swoim Sercu, a następnie wyjął je ze swego Serca i oddał gorejące serce Siostrze Małgorzacie.
 
  W Kościele Kult Serca Jezusa, rozpowszechnił się i został oficjalnie uznany pod wpływem tych właśnie objawień XVII-wiecznej mistyczki.
 
  Jan Paweł II podczas nabożeństwa czerwcowego w Elblągu w 1999 roku powiedział:
 
  „Dziękuję Bożej Opatrzności, że mogę wraz z wami, tu obecnymi, oddać cześć i uwielbienie Najświętszemu Sercu Jezusa, w którym ojcowska miłość Boga objawiła się w sposób najdoskonalszy. Cieszę się, że ta pobożna praktyka, aby codziennie w miesiącu czerwcu odmawiać albo śpiewać Litanię do Najświętszego Serca Pana Jezusa, jest w Polsce taka żywa i ciągle podtrzymywana.”
 
  Jakże piękne przesłanie na trwającą teraz Oktawę Bożego Ciała i nabożeństwa ku czci Najświętszego Serca Pana Jezusa. Nastał czas szczególny - czas pięknego rozkwitu drzew, czas bardzo długich dni, ale przede wszystkim czas, w którym każdego dnia możemy błagać Najświętsze Serce o wszystkie tak wciąż potrzebne nam łaski.
 
  Życzę zatem wszystkim nam radosnego przeżywania tych szczególnych, czerwcowych dni.
 
  Szczęść Boże
  S. Ewa Pollus