Zapraszamy na Wielkopostne Rekolekcje online, codziennie od 02.03.2022.
 
  W rekolekcjach można brać udział:
 
  • na kanale Franciszkanki Rodziny Maryi Prowincja Poznańska na YouTube
  • na profilu Franciszkanki Rodziny Maryi Prowincja Poznańska na Facebooku
  • na profilu Franciszkanki Rodziny Maryi Prowincja Poznańska na Instagramie

  „Dusza rozbija namiot i osiedla się w Imieniu Jezus - zamieszkuje w miłości”
 
  Zamieszkać w namiocie miłości - jakże to głębokie słowa i jaka radość z nadziei oczekiwania na ten fakt.
  Od 1997 roku każde święto Ofiarowania Pańskiego, to również święto Życia Konsekrowanego, a główne uroczystości jego obchodów odbywają się w Watykanie.
  W naszym Domu pragniemy zanosić szczególne wołania do Bożej i Naszej Matki, dziękując za wszystko, co nas każdego dnia spotyka, za dobroć Bożą i ludzką, prosząc Ją jednocześnie o nieustanną opiekę w trudach życia codziennego i w radości, szczególnie zaś o to, aby „w gospodzie naszych serc nie zabrakło miejsca dla nikogo potrzebującego”. W kaplicy zostały odprawione uroczyste msze święte o godzinie 7,00 przez Księdza Proboszcza Marka z kościoła parafialnego, natomiast o 10,30 przez Wikariusza Adriana. Został podczas nich odczytany list Biskupa Jacka Kicińskiego - Przewodniczącego Komisji ds. Instytutów Życia Konsekrowanego zatytułowany „Komunia, uczestnictwo i misja w życiu osób konsekrowanych”
  Wracając zaś do pragnienia i oczekiwania na zamieszkanie w miłości…
  Chcę dziś zacytować jakże piękne, głębokie rozważania i słowa Ojca Świętego wypowiedziane przez niego z okazji obchodów Święta Życia Konsekrowanego w roku ubiegłym:
 
  „Cierpliwość Symeona. Przyjrzyjmy się bliżej cierpliwości tego starca. Całe swoje życie czekał i wykazywał cierpliwość serca. Na modlitwie nauczył się, że Bóg nie przychodzi w wydarzeniach nadzwyczajnych, ale że wypełnia swoje dzieło w pozornej monotonii naszych dni, w męczącym niekiedy rytmie zajęć, w drobnych rzeczach, które prowadzimy wytrwale i pokornie, starając się pełnić Jego wolę. Podążając cierpliwie, Symeon nie dał się znużyć upływem czasu. Jest to człowiek obarczony latami, a jednak płomień jego serca wciąż płonie; w swoim długim życiu doznał nieraz zranień i rozczarowań, a jednak nie stracił nadziei; cierpliwie strzeże obietnicy – strzeże obietnicy -, nie dając się pochłonąć rozgoryczeniem z powodu czasu, który upłynął, czy też ową naznaczoną rezygnacją melancholią, która pojawia się, gdy człowiek dociera do kresu życia. Nadzieja oczekiwania przełożyła się w nim na codzienną cierpliwość tego, który mimo wszystko trwał na czuwaniu, aż wreszcie „jego oczy ujrzały zbawienie” (por. Łk 2, 30). „
 
  Życzę zatem wszystkim nam - osobom Życia Konsekrowanego - i nie tylko, tej pięknej, ufnej cierpliwości Symeona i Anny, która sprawi, że wypełniając każdego dnia swoje dzieło, zamieszkamy w namiocie miłości i ujrzymy światło zbawienia.
 
  Szczęść Boże
  S. Ewa Pollus