26 lipca wspominamy Świętą Annę i Świętego Joachima - Rodziców Najświętszej Maryi Panny. Na VI Światowe Spotkanie Rodzin, mające miejsce w 2009 roku w Meksyku, Papież Benedykt XVI przesłał taką modlitwę:
„Panie Jezu, narodziłeś się z Dziewicy Maryi, córki świętych Anny i Joachima. Patrz z miłością na dziadków na całym świecie. Ochraniaj ich! Oni są bogactwem dla rodzin, dla Kościoła i dla całego społeczeństwa. Wspieraj ich! Kiedy przybywa im lat, niech wciąż będą dla swojej rodziny mocnymi filarami wiary ewangelicznej, stróżami szlachetnych wartości rodziny, żywymi skarbcami trwałych tradycji religijnych. Spraw, by jako nauczyciele mądrości i odwagi przekazywali przyszłym pokoleniom owoce swoich dojrzałych doświadczeń ludzkich i duchowych. Panie Jezu, pomagaj rodzinom i społeczeństwu doceniać obecność i rolę dziadków. Spraw, by nigdy nie byli zaniedbywani ani wykluczani, ale zawsze znajdowali szacunek i miłość. Pomagaj im żyć pogodnie i czuć się akceptowanymi przez wszystkie lata życia, jakimi ich obdarzasz. Maryjo, Matko wszystkich żyjących, nieustannie otaczaj opieką dziadków, bądź z nimi podczas ziemskiej pielgrzymki, i niech za sprawą Twoich modlitw wszystkie rodziny spotkają się kiedyś w niebieskiej ojczyźnie, gdzie Ty czekasz na wszystkich ludzi, by ich przygarnąć w wielkim uścisku życia bez końca. Amen.”
Kult rodziców Matki Jezusa - Joachima i Anny - rozwijał się w Kościele wraz z Kultem Maryjnym. Prawdopodobnie już na przełomie IV/V wieku w Jerozolimie, wzniesiono kościółek ku czci Świętych Joachima i Anny w okolicach sadzawki Betesda, który istnieje do dziś. Stare przekazy głoszą, że w pobliżu tej sadzawki znajdował się dom Joachima i Anny, a także ich grób. Św. Anna urodziła się w Betlejem, 70 lat przed narodzeniem swojego Wnuka Jezusa. Imię „Anna” pochodzi z języka hebrajskiego i znaczy tyle co „łaska”. Wywodziła się z królewskiego rodu Dawida. W wieku 24 lat poślubiła Joachima - Galilejczyka z zamożnej rodziny. Przekazy mówią, że Joachim i Anna przeprowadzili się z Galilei do Jerozolimy i tu zamieszkali. Przez 20 lat nie doczekali się potomstwa, dlatego gorliwie prosili Boga o dzieci. Według przekazu Joachim udał się na pustynię, w górach rozbił namiot i pościł 40 dni i 40 nocy, nie ustając w modlitwie. W tym czasie jego małżonka Anna również żarliwie się modliła. Bóg wysłuchał ich próśb i w 45 roku życia Anna urodziła dziewczynkę. Apokryficzna „Ormiańska Ewangelia Dzieciństwa” tak opisuje narodzenie Maryi:
„W dwudziestym pierwszym dniu miesiąca Elul, to jest 8 września - dodaje do tego - Anna wydała na świat swoje dziecię o siódmej godzinie [czyli o naszej 13.00]. Pierwszego dnia spytała położną: ‘Kogo wydałam na świat? Ona odpowiedziała: ‘Wydałaś na świat dziewczynkę bardzo piękną, jaśniejącą i promieniejącą, bez skazy i bez żadnej plamy’ […] Gdy dziecko miało 3 dni, [Anna ] poleciła położnej, aby je obmyła i aby z uszanowaniem przyniosła je do jej pokoju. Gdy kobieta podała jej dziecko, […] [Anna] ‘W porywie czułości nazwała ją imieniem Maryja. Z dnia na dzień [dziecko] rosło i rozwijało się, a [matka] z wielką radością kołysała je w swoich ramionach”.
Myślę, że każdy z nas kochał i z wdzięcznością wspomina dziadków, którzy już odeszli do Pana i każdy, kto ma szczęście przebywać jeszcze z nimi tu na ziemi darzy ich ogromną miłością. Pozwolę sobie na koniec przytoczyć jeszcze piękne słowa Papieża Franciszka, które to umieścił na swoim profilu:
„To na nas, dziadkach i osobach starszych, spoczywa wielka odpowiedzialność: nauczyć ludzi naszych czasów patrzeć na innych tak, jak my patrzymy na nasze wnuki, czule i z wyrozumiałością. Możemy dziś być nauczycielami pokojowego, wrażliwego na najsłabszych stylu życia. „
Na nas zaś spoczywa odpowiedzialność za to, byśmy naukę naszych najlepszych nauczycieli - dziadków - umieli i chcieli wykorzystać tak dla własnego, jak i dla wszystkich, którzy nas otaczają dobra.
Szczęść Boże
S. Ewa Pollus
