W Akademii Kultury Społecznej i Medialnej w Toruniu przy współudziale Instytutu „Pamięć i Tożsamość” im. św. Jana Pawła II w sobotę 4 marca 2023 roku odbyła się Sesja Naukowa „W służbie życiu i zdrowiu człowieka – Inwestycje w zdrowie i życie Polaków”. W Sesji uczestniczyły Siostry Franciszkanki Rodziny Maryi z Zespołu Domów Pomocy Społecznej w Wieleniu n/Notecią w składzie: S. Urszula Janic – lekarz, S. Anna Miłuch – pielęgniarka, S. Katarzyna Kostecka – pielęgniarka, M. Janina Kierstan – opiekun duchowy. Podczas Sympozjum prezentowano tematy i dyskutowano o powinnościach współczesnej medycyny.
  Uczestników Sesji powitał i otwarcia dokonał O. dr Tadeusz Rydzyk prof. AKSiM, rektor i założyciel Uczelni. Grono prelegentów w ramach Sesji prezentowali: prof. dr hab. Bogdan Chazan – „Sumienie lekarza i pacjenta”, prof. dr hab.Aldona Anna Kasprzak – „Prawda w nauce i sztuce leczenia”, prof. dr hab. .Danuta Januszkiewicz-Lewandowska – „Dzieci liderami przyszłości”, prof. Anna Latos-Bieleńska – „Genetyka w służbie życiu i zdrowiu człowieka”, prof. dr hab. Ryszard Słomski – „Wykrycie DNA i jego obecne znaczenie w badaniach genetycznych”, prof. dr hab. Elżbieta Starosławska – „Pełnoprofilowa onkologia – diagnostyka i leczenie”, prof. dr hab. płk Mirosław Dziekiewicz – „Chirurgia naczyniowa XXI wieku”, prof. dr hab. Bogusław Czerny – „Leki sieroce”, ks. prałat Andrzej Rygielski – „Duchowe potrzeby chorych”. Wypowiedzi prelegentów można spuentować następująco:
  Prof. dr hab. B. Chazan podkreślił, że medycyna nie jest „odcięta” od świata wartości i od sumienia. Tymczasem dzisiaj prawo stanowione ma tendencje do coraz głębszej ingerencji w obszary naszej rzeczywistości, aby oddzielić sumienie od życia.
  O prawdzie w nauce i sztuce mówiła prof. Aldona Anna Kasprzak stwierdzając, że pragnienie prawdy jest zakorzenione w człowieku i stanowi podstawę jego egzystencji. „Kryzys prawdy” jest zakorzeniony w „ kryzysie wiary” stwierdziła prelegentka.
  Prof. Danuta Januszkiewicz-Lewandowska stwierdziła, że dzisiejsze dzieci, ze względu na problemy rozwojowe, będą predysponowane do wielu chorób. To spowoduje, że nie będą mogły osiągnąć zdrowia swych rodziców. Prelegentka wskazała na narastający problem związany z otyłością społeczeństwa.
  Prelegenci, specjaliści w dziedzinie genetyki poświęcili sporo miejsca temu zagadnieniu stwierdzając, że w najbliższym czasie będzie wręcz skokowe zapotrzebowanie na diagnostykę genetyczną m.in. pod kątem chorób onkologicznych i chorób rzadkich. Przed medycyną pojawiają się nowe wyzwania, o tzw. lekach sierocych mówił prof. Bogusław Czerny farmakolog. Na 7 tys. chorób rzadkich, które do tej pory udało się wykryć, mamy dzisiaj do dyspozycji zaledwie 100 leków. Ten stan rzeczy jest związany z wielkimi kosztami badań nad nowymi substancjami.
  Prof. Elżbieta Starosławska – dyrektor Centrum Onkologii Ziemi Lubelskiej wskazała na wysoką śmiertelność powodowaną chorobami nowotworowymi a to wiąże się z faktem, że dostęp do nowoczesnych terapii, czy do świetnych lekarzy jest ograniczony. Powodem takiego stanu jest też zbyt późne zgłaszanie się pacjentów po pomoc medyczną. Wśród podjętych tematów zainteresowanie budziła „Chirurgia naczyniowa XXI wieku” zaprezentowana przez prof. Mirosława Dziekiewicza. Duchowe potrzeby chorych, które które na zakończenie Sesji przedstawił ks. prał. Andrzej Rygielski – Organizator Hospicjum w Wągrowcu, wskazując na dwoistość ludzkiej natury. Cierpienie duchowe może być nieraz większe od cierpienia fizycznego. Dlatego nie można zapominać o tym aspekcie natury człowieka.
  Tak jak rozpoczął, tak też w zwięzłych stwierdzeniach zakończył spotkanie w ramach Sympozjum „W służbie życiu i zdrowiu człowieka” O. dr Tadeusz Rydzyk zapraszając do przemyśleń i tworzenia nowych obszarów w posłudze medycznej.
 
  M. Janina Kierstan

  „Matusia się bała, drżała nieraz jak liść osiki, ale wierzyła, że Bóg nigdy nie uczyni krzywdy temu człowiekowi, który z miłości czyni dobro drugiemu”
 
  Sekretarka
  s. Teresa Gober.
 
  26 lutego Matka Janina Kierstan wraz z trzema Siostrami naszej wspólnoty, a także Siostry z Szamotuł i Trzcianki wybrały się do Piły, aby uczestniczyć w otwarciu na placu przy Kościele Świętej Rodziny wystawy pt. „Siostry, /…/ matki żydowskich dzieci. Siostry Franciszkanki Rodziny Maryi wobec zagłady Żydów” przygotowaną przez Biuro Edukacji Narodowej we współpracy z Siostrami naszej Zakonnej Rodziny. Patronat honorowy nad tym wydarzeniem objęli: IPN, Starosta Pilski Pan Eligiusz Komarowski, Zgromadzenie Sióstr Franciszkanek RM, Towarzystwo Miłośników Miasta Piły, Gmina Żydowska w Poznaniu, Ks. Dziekan Ryszard Ryngwelski, Ks. Proboszcz Kazimierz Chudzicki SDB, NSZZ „Solidarność”, Stowarzyszenie Inicjatyw Społecznych Effata z Prezesem Panem Arturem Łozowym na czele.Wystawa ukazała nieustający wysiłek Sióstr niosących w czasie II wojny światowej pomoc tysiącom dzieci polskich, ale również żydowskich – skazanych przez niemieckiego okupanta na eksterminację. Wystawę otworzyła Matka Prowincjalna Regina Pobiedzińska wraz z Matką Janiną Kierstan oraz dwiema Paniami uratowanymi przez nasze Siostry przed zagładą. Po zakończonej uroczystości udałyśmy się do Centrum Powiatowego Iskra, gdzie Pani Dominika Wróbel przywitała gości, a następnie odczytała słowo S. Antonietty Frącek, zachęcając jednocześnie do obejrzenia filmu pt. „Matusia” opowiadającego o ratowaniu żydowskich dzieci przez Matkę Matyldę Getter i jej Współsiostry. Odbyło się tez krótkie spotkanie z reżyserem filmu Panem Maciejem Fijałkowskim, który o Matce Getter tak powiedział: ”Miała niesamowitą energię, siłę przebicia i determinację. Swoją postawą, charyzmą, a nie presją dodawała odwagi innym Siostrom, które – nawet jeśli się bały – podejmowały ryzyko. Była, jak jedna zapałka, która może zapalić całe pudełko. To są prawdziwe superbohaterki” oraz „Okno Życia”, które nie było w scenariuszu, to piękna puenta tej opowieści: w miejscu, w którym w czasie wojny dzieci znajdowały ocalenie, nadal ratuje się dziecięce życie” Na spotkaniu był bratanek Matki Tekli Budnowskiej, która pochodziła z Piły. Pani Krystyna Wojtowicz z Czaplinka oraz Pani Regina Wolska z Bornego Sulinowa – ocalone przez Siostry stwierdziły, że mimo braku rodziców czuły się u Sióstr, jak w domu. Wszystko, co osiągnęły w życiu, czego się nauczyły zawdzięczały Siostrom, dlatego starały się to przekazywać innym ludziom, którzy stanęli na ich drodze życia osobistego lub zawodowego. Świadectwem, którym można było się ubogacić były też słowa Pani Alicji Kobus -Przewodniczącej Poznańskiej Filii Związku Gmin Wyznaniowych Żydowskich, która pomaga ludziom na co dzień.
  Wspaniałe świadectwo dał też Pan z Odessy, który będąc w odwiedzinach u swojej córki chce przekazać to piękne przesłanie i historię naszych Sióstr swoim rodakom. Spotkanie zakończyło się przyjaznymi rozmowami przy kawie, a organizatorami poczęstunku byli parafianie, którzy niezwykle serdecznie nas przyjęli. Ogromną rolę odegrało też samo miejsce wystawy bowiem w pobliżu znajduje się pięć szkół, zatem mogło ją obejrzeć wielu młodych ludzi do nich uczęszczających, ale nie tylko. Ks. Chudzicki tak powiedział: „Wielu zatrzymywało się przy niej, poznawało historię i uświadomiło sobie, że największym darem, który możemy dać innym, to dar życia”
  Czy dzisiaj umielibyśmy tak postąpić ? Obyśmy biorąc przykład z Sióstr, mogli dać kiedyś równie piękne świadectwo o swoim życiu.
 
  S. Joanna Kąkol

Zobacz galerię fotografii

  „Krzyż
    jest tajemnicą
    jak każda miłość
    zbyt trudną by ją zrozumieć
  Krzyż
    jest   mądrością
    jak każda prawda
    zbyt wielką
    by się jej nauczyć
  Krzyż
    jest darem
    bolesnym prezentem
    od niezmiennie
    kochającego Ojca
    dla niepoprawnego dziecka”
 
  I znowu przed nami niezwykle refleksyjny i jakże ważny dla każdego Katolika okres - Wielki Post. Wielki Post, o którym Ojciec Święty Benedykt XVI powiedział: „Post jest wartościową praktyką ascetyczną, duchową bronią w walce z wszelkim możliwym nieuporządkowanym przywiązaniem do nas samych. Dobrowolna rezygnacja z przyjemności, jaką jest jedzenie, i z innych dóbr materialnych pomaga uczniowi Chrystusa panować nad innymi rodzajami głodu osłabionej grzechem pierworodnym natury, którego negatywne skutki odbijają się na całej osobowości człowieka.”
 
  Uczmy się zatem w tym szczególnym czasie ciągle na nowo Krzyża, o którym tak pięknie pisała zamojska katechetka i ceniona, wyżej cytowana poetka Alina Dorota Paul.
 
  Szczęść Boże
  S. Ewa Pollus

  „Tam, gdzie się działa z Bogiem i dla Boga,
  Wszystko służy nie tylko ku zbawieniu osobistemu,
  Ale też i ku budowaniu wiernych,
  A więc i ku chwale Bożej”
 
  Św. Zygmunt Feliński
 
  Pod hasłem „Sukces znaleźć można po słowie wysiłek….” odbyło się doroczne spotkanie Burmistrza Wielenia z Lokalnymi Liderami. Z Siostrą Przełożoną zostałyśmy zaproszone do Hali Widowiskowo-Sportowej na tę uroczystość, na której Pani Burmistrz Elżbieta Rybarczyk dziękowała wszystkim, którzy w ubiegłym roku podjęli inicjatywy na niwie kultury. Na ręce Siostry Przełożonej Pani Burmistrz złożyła serdeczne podziękowanie za organizację koncertu w wykonaniu artystów scen warszawskich z okazji 200. rocznicy urodzin Świętego Zygmunta Szczęsnego Felińskiego „Mówiono o Nim, że przegrał”, który odbył się w wieleńskim kościele parafialnym i zgromadził wielu Mieszkańców miasta. Pani Burmistrz złożyła jednocześnie wszystkim Liderom Ziemi Wieleńskiej życzenia dalszych owocnych sukcesów w podejmowaniu kolejnych organizacji wydarzeń kulturalnych i wielu innych na rzecz naszej małej społeczności. Spotkanie zakończył występ artystyczny w wykonaniu zespołu „Pedagogiczne Ciało”
 
  Szczęść Boże
  S. Ewa Pollus

Zobacz galerię fotografii

  „Choroba i cierpienie z nią związane zadomowiły się na stałe w krajobrazie ludzkiego losu po grzechu pierworodnym.”
  Światowy Dzień Chorego obchodzony 11 lutego każdego roku, to święto chrześcijańskie, ustanowione przez Papieża Jana Pawła II 13 maja 1992 roku – w 75 rocznicę objawień fatimskich Fakt ten, to skierowane do całego Kościoła Powszechnego wezwanie, aby poświęcić jeden dzień w roku modlitwie, refleksji i dostrzeżeniu miejsca tych, którzy w nim cierpią na duszy i na ciele oraz tych którzy im służą. Dzisiaj, z okazji zbliżającego się kolejnego Dnia Chorego, pragnę wszystkim Państwu zacytować słowa Świętego Jana Pawła II skierowane do chorych zgromadzonych 23 marca 1985 roku w kaplicy Centrum Traumatologicznym w Rzymie.
  W duchu świadectwa człowieka obeznanego z cierpieniem wybrzmiewały tam takie słowa:
  „Drodzy Chorzy, chciałbym pozostawić w waszej pamięci i waszych sercach trzy światełka, które wydają mi się cenne. Najpierw: jakiekolwiek jest wasze cierpienie, fizyczne czy moralne, osobiste czy rodzinne, apostolskie, czyli kościelne, ważne jest, abyście je sobie jasno bez pomniejszania go ani wyolbrzymiania, uświadomili wraz całym łańcuszkiem reakcji, jakie rodzi ono w waszej ludzkiej wrażliwości: poczuciem klęski, bezużyteczności własnego życia. Następnie jest rzeczą konieczną, by postępować na drodze akceptacji. Tak, akceptować ten stan rzeczy, nie na zasadzie mniej lub bardziej ślepej rezygnacji, ale dlatego, że wiara zapewnia nas, iż Pan może i pragnie wyprowadzić dobro od zła. Jakże wielu z was mogłoby zaświadczyć, że cierpienie, zaakceptowane w wierze, odradza pogodę ducha, nadzieję. I wreszcie najpiękniejszy gest, który możecie uczynić: ofiara. Dar złożony z miłości do Pana i do naszych braci pozwala osiągnąć, nieraz w stopniu bardzo wysokim, teologiczną cnotę miłości, to znaczy zatracenie się w miłości Chrystusa i Przenajświętszej Trójcy do ludzkości. Te trzy etapy przeżyte przez każdego, kto cierpi, wedle jego własnego rytmu i otrzymanej łaski, przyniosą zdumiewającą wolność wewnętrzną”
  Z całego serca życzę wszystkim chorym, aby te znamienne słowa były wsparciem w każdym trudnym dniu, w każdej chorobie, by rozświetlały mroki cierpienia, przynosiły ulgę w nim i pozwoliły z nadzieją oczekiwać kolejnego poranka.
 
  Szczęść Boże
  S. Ewa Pollus

  „Możemy narzekać, że róże mają kolce
albo cieszyć się, że kolce mają róże.”
  Alphonse Karr
 
  W życiu każdego człowieka są i róże i kolce. Jakże często wydaje się, że towarzyszą nam tylko kolce… Nadchodzi jednak dzień, w którym przekonujemy się, że to właśnie płatki róż sprawiają, iż ciernie stają się niewidoczne. Takim dniem dla Siostry Dyrektor Ewy Pollus był – mam nadzieję – miniony poniedziałek. Do naszego Domu przybyli bowiem przedstawiciele najwyższych władz państwowych w osobie Sekretarza Stanu Ministerstwa Rozwoju Technologii i Współpracy z Zagranicą Pana Ministra Grzegorza Piechowiaka wraz z jego asystentem Panem Jakubem Monterial, władz powiatowych w osobie Starosty Powiatu Czarnkowsko – Trzcianeckiego Pana Feliksa Łaszcza wraz z członkiem Zarządu Powiatu, Przewodniczącego Rady Powiatu i wieloletniego Starosty Pana Wiesława Maszewskiego, Wiceprezesa Zarządu ds. Strategii i Rozwoju Enea S.A. Piła Pana Lecha Żaka, władz gminnych w osobie Pani Burmistrz Elżbiety Rybarczyk i Pani Sekretarz Krystyny Heppner, zakonnych w osobie Matki Prowincjalnej Reginy Pobiedzińskiej wraz z Sekretarką Prowincji S. Elżbietą Grzegolec, z Księdzem Dziekanem Tomaszem Kolińskim, Księdzem Kapelanem Andrzejem Sołopą oraz Siostrą Przełożoną Barbarą Borowiak. Powód tego spotkania był niecodzienny – wręczenie Medalu Stulecia Odzyskanej Niepodległości, którym to Pan Prezydent Andrzej Duda 29 grudnia 2022 roku odznaczył Siostrę Dyrektor Ewę Pollus. Cała nasza wieleńska Wspólnota – myślę, że mogę to powiedzieć również w imieniu wszystkich naszych Mieszkańców i Pracowników – z całego serca cieszy się tym wspaniałym odznaczeniem. Odznaczeniem, który mimo wyżej wspomnianych kolców, jakie z pewnością każdego dnia Siostra Dyrektor napotyka w walce o lepsze jutro swoich podopiecznych, o godne dla nich życie, o zapewnienie wszelkich ich potrzeb bytowych i zdrowotnych udowodniło, że zdarzają się takie chwile, kiedy radość rozpiera serce, a płatki róż zdają się wirować i swoją urodą oraz wonią przyćmiewać wszelkie troski, a wynagradzać trudy. Raz jeszcze składamy najszczersze gratulacje i życzymy wielu jeszcze takich radosnych i z pewnością wzruszających wydarzeń oraz opieki Matki Najświętszej każdego dnia, a także orędownictwa naszego Świętego Założyciela, który wraz z nami się raduje i wspiera każdego dnia swoje duchowe córki.
 
  Szczęść Boże
  S. Małgorzata Gryczan

Zobacz galerię fotografii

  „Ci, których Bóg powołuje, aby szli za Nim,
  zostają poświęceni i posłani na świat,
  by naśladować Jego przykład
  i kontynuować Jego misję”
 
  Już po raz 26 Kościół Katolicki obchodzi przypadające 2 lutego Święto Ofiarowania Pańskiego, jako zgodnie z decyzją Jana Pawła II - Światowy Dzień Życia Konsekrowanego. To dzień, kiedy w sposób szczególny zwracamy uwagę na świadków obecności Boga w świecie, jakimi są osoby konsekrowane. Zakonnicy i zakonnice na całym świecie, na wzór Jezusa w świątyni Jerozolimskiej, ofiarowują swoje życie na wyłączną służbę Bogu, a przez Niego ludziom potrzebującym.
  I chociaż dziś coraz rzadziej widać wśród ludzi chęć poświęcenia się, ofiarowania, bezinteresownego dawania siebie innym i w ten sposób uwielbiania Boga, to my pełni nadziei módlmy się słowami Jana Pawła II: „…Do Ciebie, Maryjo, która pragniesz duchowej i apostolskiej odnowy Twoich synów i córek przez miłość do Chrystusa i przez całkowite oddanie się Jemu. kierujemy z ufnością naszą modlitwę. Ty, która czyniłaś wolę Ojca. okazując gorliwość w posłuszeństwie, męstwo w ubóstwie, a w swym płodnym dziewictwie gotowość na przyjęcie życia, uproś Twego Boskiego Syna. aby ci. którzy otrzymali dar naśladowania Go przez swą konsekrację, umieli o Nim świadczyć swoim przemienionym życiem, podążając radośnie, wraz ze wszystkimi innymi braćmi i siostrami, ku niebieskiej ojczyźnie i ku światłu, które nie zna zmierzchu.
  O to Cię prosimy, aby we wszystkich i we wszystkim został otoczony chwałą, błogosławieństwem i miłością Najwyższy Władca wszystkich rzeczy, którym jest Ojciec, Syn i Duch Święty. Amen.”
  Wszystkim, dla których to święto jest świętem - osobom konsekrowanym życzę, aby Chrystus prowadził ich swoją Drogą, uczył swoją Prawdą i jednoczył swoim Życiem, a wspierającym ich swoją modlitwą składam serdeczne podziękowania, prosząc o nie ustawanie w niej - Bóg Zapłać.
 
  Szczęść Boże
  S. Ewa Pollus

  „jeśli ktoś żyje
  z  Bogiem
  zostaje na zawsze
  w słowach
  gestach
  uśmiechu
  ślad zostawia trwały
  świętości rzeczywistej
  takiej
  która harmonią
  woli
  rozumu
  i serca
  co jest całe
  w czułym Sercu Matki”
 
  Powyższy cytat, to słowa Aliny Doroty Paul skierowane do Jana Pawła II…
  Poniżej pragnę zaprezentować artykuł z „Niedzieli”, w którym nasza Siostra z Wielenia Anna Miłuch pokazuje swoją drogę powołania i wpływ jaki na tę drogę miał nasz Święty Papież Jan Paweł II.
 
  S. Ewa Pollus

Kliknij, aby powiększyć

  „Ten tylko, co prawdę Bożą umiłuje i mężnym sercem świadectwo jej daje, wypłaca się Duchowi Świętemu za Jego łaski i dary”
  Św. Zygmunt Feliński
 
  Nasz Święty Założyciel powiedział: „Miejcie czułe serce na każdą nędzę i drzwi otwarte dla każdego cierpiącego” My - Jego wieleńskie córki pod przewodnictwem S. Przełożonej Barbary Borowiak, staramy się każdego dnia wypełniać to posłannictwo, ale również iść dalej i szerzej widzieć problemy potrzebujących. Nie tylko tych, którzy pukają do naszych drzwi, ale i tych, którzy poza granicami naszej Ojczyzny nie mogą do nich zapukać. Myślę tu o naszej ukraińskiej placówce, w której posługują Siostry Franciszkanki RM. W obwodzie lwowskim nad Dniestrem położone jest miasto Sambor.
  Od 1901 r. Siostry naszego zgromadzenia prowadziły w Samborze we własnych dwóch domach sierociniec, przedszkole i internat. Do placówki należały też budynki gospodarcze i obszerny ogród, zwany „Zrąb”. Od 1904 r. w domu była kaplica. W 1939 r. w Samborze pracowało 12 sióstr, a w Sierocińcu przebywało 70 dzieci, zaś w okresie II wojny światowej liczba dzieci wzrosła do 100. Do Sambora Siostry powróciły w 1990 roku. Siostra Elżbieta Ślemp założyła tam Salę Spotkań i Pamięci o Mieszkańcach Sambora ratujących Żydów podczas II wojny światowej - teraz stała się ona miejscem schronienia dla grupki uchodźców z Charkowa oraz miejscem spotkania dla dzieci miejscowych i dotkniętych traumą ucieczki z domów. „W sali - jak mówi siostra - zorganizowano „wojenne przedszkole”. Przed wojną w pokojach nad salą mieszkały studentki, teraz - uciekinierzy wojenni. Siostra Elżbieta brała też udział w rozdzielaniu pomocy humanitarnej i organizowała transport do Polski i pobyt w naszym kraju uciekinierom ze wschodu Ukrainy. Jest też zaangażowana w remont kościoła w Dźwiniaczce na Podolu. To z Siostrą Elżbietą właśnie ma stały kontakt nasza Siostra Przełożona i to za jej pośrednictwem wspieramy osoby potrzebujące zamieszkujące Ukrainę. Myślę, że Święty Zygmunt Feliński raduje się w niebie, kiedy widzi, że Jego dzieło jest wciąż żywe, wciąż kontynuowane, wciąż wychodzące naprzeciw wszelkim potrzebom ludzi, którzy z różnych względów sami sobie nie radzą. Wszak według Jego słów: „Obowiązkiem duszy pragnącej zdążać do ostatecznego końca swego przez poznanie, kochanie i służenie Stwórcy jest ustawiczne przypatrywanie się życiu Jezusa Chrystusa i wstępowanie w ślady Jego”.
  Myślę, że Siostry naszego Zgromadzenia służąc w ten właśnie sposób - służą Stwórcy i wstępują w ślady Chrystusa. Pragnę zatem podziękować Siostrze Przełożonej za wspaniałą inicjatywę i za włączenie nas wszystkich w to piękne dzieło pomocy.
 
  Szczęść Boże
  S. Ewa Pollus

Zobacz galerię fotografii

  Pozwolę sobie to zbliżające się święto przedstawić dzisiaj słowami samych poetów. Słowami, które w niesamowity sposób obrazują nam niezwykłe jego znaczenie. Alina Dorota Paul tak napisała:
 
  „a gdy będę odchodzić
  zapalcie mi gromnicę
  by odstraszała
  warczące wilki wyobraźni
  by rozjaśniała
  wielkie noce zwątpienia
  by wyciszała
  burze umysłu i serca
  zapalcie gromnicę
  by świeciła
  blaskiem Maryi
  która nieustannie
  prowadzi
  do światłości wiekuistej
  w miłosierne ramiona
  Jezusa Chrystusa”
 
  Za Józefem Strugiem natomiast powtórzę:
 
  „Gdy życie nasze dobiegnie do końca,
  Gdy Bóg ostatnie godziny policzy,
  Niech nam zaświeci, jak promienie słońca,
  Światło gromnicy.
  Gdy nasze czoło pot śmiertelny zrosi,
  Gdy nasze łoże obstąpią szatani,
  Twojej obrony niech każdy uprosi
  – Gromniczna Pani!
  Kiedy nad nami zawisną czarne chmury,
  Gdy na wsze strony lecą błyskawice,
  Gdy ciemność straszna od dołu do góry:
  Święćmy gromnice!
  Matko Najświętsza!
  My nędzni grzesznicy,
  Pod Twoją obronę się uciekamy,
  Przed Twym obrazem, przy świetle gromnicy,
  Ciebie błagamy!
  Tyś jasna gwiazda na morzu żywota,
  Pokus się o Cię rozbiją bałwany!
  Kto się ucieka do Cię, Matko złota,
  Jest wysłuchany.
  Bądź nam Matką w życiu i przy zgonie,
  Niech Twoja łaska zawsze nam przyświeca,
  Niech nasza miłość ku Tobie zapłonie
  Jako gromnica!”
 
  Życzę nam wszystkim, aby ten właśnie płomień świecy miłości nigdy w nas nie zgasł.
 
  Szczęść Boże
  S. Ewa Pollus

  „Przyjmij Go Panie do Twojej chwały, gdzie będzie mógł wielbić Cię i chwalić na wieki.”
 
  W sobotę 31 grudnia przed południem, w dawnym budynku klasztornym Mater Ecclesiae w Ogrodach Watykańskich odszedł do Pana emerytowany Papież Benedykt XVI.
 
  Urząd Papieża objął po zmarłym Janie Pawle II w drugim dniu konklawe – 19 kwietnia 2005 roku, a już w roku 2013 – w wieku 86 lat ze względu na stan zdrowia podjął historyczną wręcz i z pewnością niezwykle trudną decyzję, rezygnując z niego. Zamieszkał wtedy we wspomnianym klasztorze. Dla naszego Zgromadzenia niezmiernie ważnym momentem Pontyfikatu Papieża Benedykta XVI była kanonizacja Błogosławionego Zygmunta Felińskiego. 11 października 2009 roku to właśnie Benedykt XVI ogłosił Go Świętym, a my z wielkim wzruszeniem uczestniczyłyśmy w tej uroczystości. Dziś pragniemy pożegnać zmarłego Papieża, którego troska o losy Kościoła była najważniejszą sprawą Jego życia. Wieloletni podsekretarz Kongregacji ds. Ewangelizacji Narodów Arcybiskup Tadeusz Wojda tak powiedział:
 
  „Był to jeden z najbardziej światłych umysłów naszej epoki, a przy tym wielkiej pokory i jednocześnie nieprawdopodobnej dobroci dla innych, bardzo naturalny w kontaktach międzyludzkich. Nieraz spotykałem go w okolicach Watykanu. Mimo natłoku obowiązków zatrzymywał się, uśmiechał, zapytał o pracę. Nigdy nie miało się wrażenia, że naprzeciwko stoi kardynał czy, tym bardziej później, papież. Jego prostota czasem wręcz człowieka onieśmielała.”
 
  Żegnając go tu na ziemi prosimy – błogosław nam z okna Domu Boga Ojca.
 
  S. Ewa Pollus