• • •
27-30 sierpnia w Wieleniu
Bardzo czekałam na ten wyjazd. Gdy przyjechałyśmy na miejsce byłam w dużym szoku jak wielki jest to teren i jak bardzo zadbany. Od samego początku Siostry okazały nam dużo serca i bardzo szybko poczułam się tam dobrze. Drugiego dnia poszłyśmy na oddział i zobaczyłam na czym polega praca Sióstr i pracowników tego domu. Historie tych ludzi bardzo poruszyły moje serce. Poświęcenie z jakim przychodzą wszyscy pracownicy zachęca do działania i nie myślenia tylko o sobie. Dla mnie młodej osoby jest to piękne świadectwo życia każdego będącego tam człowieka. To oni pokazali mi jak można cieszyć się z małych rzeczy i że czas poświęcony innym jest czymś co naprawdę owocuje.
Ewelina
• • •
Siostry ugościły nas tak, że od samego początku czułyśmy się jak w domu. Nasze dni choć różne miały stałe elementy. Dzień zaczynałyśmy od Eucharystii i pysznego śniadanka. Następnie w dwa dni udawałyśmy się na oddział, gdzie spotykałyśmy się z Mieszkańcami ZDPS. Było to niezwykłe doświadczenie i wielkie świadectwo życia osób, które tam spotkałyśmy. Wiele z nich pomimo swojego cierpienia i nieszczęścia, mają niegasnącą wiarę i chęć życia. Będąc na oddziale starałyśmy się być z chorymi, rozmawiać, śpiewać. Po prostu towarzyszyć. Każdego dnia udawałyśmy się w zaciszne miejsce, gdzie spotykałyśmy się z Jezusem w Słowie Bożym. Dawałyśmy sobie najpierw czas na osobiste spotkanie, rozważenie Słowa, a następnie w grupie dzieliłyśmy się tym, co zostało nam dane w tym czasie, co usłyszałyśmy.
Dla mnie osobiście był to niezwykły czas realnego spotkania z Chrystusem. Czułam to w pięknie natury, które nas otaczało, w Słowie, które dawało mi siłę i pokazywało, jak wielki i dobry jest Bóg – wystarczy zaufać. Niektóre z nas odkryły swoje nowe pasje.
Najpiękniejsze w całym wyjeździe było codzienne bycie we wspólnocie, budowanie relacji i przezwyciężanie swojego „ja” na rzecz drugiej osoby, a także to, że Jezus był centrum każdego naszego działania. W drodze powrotnej udałyśmy się do domu Sióstr w Szamotułach, gdzie mogłyśmy zobaczyć dzieła tam prowadzone. Po raz kolejny zostałyśmy ciepło ugoszczone. Choć nie był to długi czas, to bardzo intensywny. Czas, w którym doświadczyłyśmy wielkiego serca Sióstr, które nas gościły oraz Jezusa, który był w naszej codzienności, a nie tylko w naszej „niedzieli”. Wracałyśmy do domu zmęczone, ale bardzo szczęśliwe bo wiemy, że … Bóg nas kocha, daje nam wolność, chce abyśmy mu zaufały i … nadal to, co najlepsze … jest ciągle przed nami!
Sandra
• • •