cykliczne konferencje dotyczące życia duchowego. W poniedziałek - 28 października, zaszczycił nas swoją obecnością Ojciec Florencjan...
Czytaj dalejDzień ten kojarzy się ze zniczem, grobem bliskich osób, modlitwą i pamięcią o tych, którzy cieszą się już chwałą w Domu Ojca Niebieskiego...
Wiąże się ono z odnalezieniem drzewa Krzyża, na którym umarł Jezus Chrystus, a także wyraża głęboki sens Krzyża w życiu chrześcijanina...
Czytaj dalej
Czteroletni program nawiązuje do 1050-tej rocznicy Chrztu Polski, którą przeżywaliśmy w 2016 r. „Świętowanie tej rocznicy jest ważne, ale nie może być celem samym w sobie” – wyjaśnia abp Stanisław Gądecki, przewodniczący Komisji Duszpasterstwa. „Chcemy, by wspomnienie historycznego wydarzenia o fundamentalnym znaczeniu dla chrześcijaństwa i państwowości na naszej ziemi, jakim było przyjęcie chrztu przez naszych pierwszych władców, stało się impulsem do odnowienia i umocnienia naszej wiary”
Przez ostatnie lata praca duszpasterska skupiała i skupia się wokół następujących haseł: Wierzę w Syna Bożego (2013/2014), Nawróćcie się i wierzcie w Ewangelię (2014/2015), Nowe życie w Chrystusie (2015/2016), Idźcie i głoście (2016/2017), Jesteśmy napełnieni Duchem Świętym (2017/2018). Każdy kolejny rok duszpasterski nawiązuje do znaku symbolizującego liturgię chrztu: świecy, krzyża, wody i białej szaty oraz oleju.
Słowa Ewangelii według świętego Łukasza
(Łk 19, 11-28)
Jezus opowiedział przypowieść, ponieważ był blisko Jeruzalem, a oni myśleli, że królestwo Boże zaraz się zjawi. Mówił więc: «Pewien człowiek szlachetnego rodu udał się do dalekiego kraju, aby uzyskać dla siebie godność królewską i wrócić. Przywołał więc dziesięciu sług swoich, dał im dziesięć min i rzekł do nich: „Obracajcie nimi, aż wrócę”. Ale jego współobywatele nienawidzili go i wysłali za nim poselstwo z oświadczeniem: „Nie chcemy, żeby ten królował nad nami”. Gdy po otrzymaniu godności królewskiej wrócił, kazał przywołać do siebie te sługi, którym dał pieniądze, aby się dowiedzieć, co każdy zyskał. Stawił się więc pierwszy i rzekł: „Panie, twoja mina przysporzyła dziesięć min”. Odpowiedział mu: „Dobrze, sługo dobry; ponieważ w drobnej rzeczy okazałeś się wierny, sprawuj władzę nad dziesięciu miastami”. Także drugi przyszedł i rzekł: „Panie, twoja mina przyniosła pięć min”. Temu też powiedział: „I ty miej władzę nad pięciu miastami”. Następny przyszedł i rzekł: „Panie, oto twoja mina, którą trzymałem zawiniętą w chustce. Lękałem się bowiem ciebie, bo jesteś człowiekiem surowym: bierzesz, czego nie położyłeś, i żniesz, czego nie posiałeś”. Odpowiedział mu: „Według słów twoich sądzę cię, zły sługo! Wiedziałeś, że jestem człowiekiem surowym: biorę, gdzie nie położyłem, i żnę, gdzie nie posiałem. Czemu więc nie dałeś moich pieniędzy do banku? A ja po powrocie byłbym je z zyskiem odebrał”. Do obecnych zaś rzekł: „Zabierzcie mu minę i dajcie temu, który ma dziesięć min”. Odpowiedzieli mu: „Panie, ma już dziesięć min”. „Powiadam wam: Każdemu, kto ma, będzie dodane; a temu, kto nie ma, zabiorą nawet to, co ma. Tych zaś przeciwników moich, którzy nie chcieli, żebym panował nad nimi, przyprowadźcie tu i pościnajcie w moich oczach”». Po tych słowach szedł naprzód, zdążając do Jerozolimy.
"Wolny w niewoli i szczęsny w nieszczęściach O, jakże szczytna Twa droga! Radosna służba ubogim braciom I wierność zamiarom Boga."
"Jezus, który przyszedł na ziemię z miłości, oddaje swe życie Ojcu za zbawienie świata. Za wzorem św. Zygmunta Szczęsnego idźmy śladami Chrystusa, z wiarą i miłością pełniąc wolę Bożą."
Laudato si', mi' Signore, per sora nostra Morte corporale, da la quale nullu homo vivente po'skappare. (św. Franciszek z Asyżu)
Najdoskonalszym wzorem świętości dla każdej Siostry jest Maryja, Pokorna Służebnica Pańska. Ojciec Założyciel skłaniał Siostry, by całym sercem i prawdziwie ukochały Najświętszą Maryję, Matkę Jezusa, pragnął, aby była Ona uważana przez nie za idealny wzór do naśladowania. Zachęcał również Siostry do wiernej praktyki cnót Świętej Rodziny, przede wszystkim pokory, prostoty, ubóstwa, pracowitości i bezgranicznego zaufania Opatrzności Bożej. Wymagał od Sióstr nie tylko gotowego i radosnego zachowania przykazań Bożych, ale również rad ewangelicznych, przeżytych jako świadectwo miłości i wierności Jezusowi Chrystusowi.
W pracy apostolskiej Zgromadzenia pierwsze miejsce zajmuje wychowywanie i nauczanie dzieci oraz młodzieży w różnego typu szkołach, przedszkolach, domach dziecka, specjalnych ośrodkach wychowawczych, świetlicach socjoterapeutycznych, warsztatach terapii zajęciowej oraz internatach. Siostry troszczą się o potrzeby materialne i duchowe swoich podopiecznych, a także o ich wychowanie religijne i przystosowanie do życia w społeczeństwie. Codzienną posługą otaczają Siostry chorych, samotnych i osoby starsze, dostrzegając w nich ciepiącego Chrystusa. Pracują w szpitalach, domach pomocy społecznej, domach dziennego pobytu i w domach prywatnych niosąc ulgę w cierpieniach fizycznych i duchowych. Zgodnie z zaleceniem swojego Założyciela zajmują się osobami najbardziej potrzebującymi.
Zgromadzenie Sióstr Franciszkanek RM prowadzi swoje dzieło w ośmiu krajach.
Założyciel pragnął, aby w życiu Zgromadzenia dominował apostolat, uważając go za jeden z najważniejszych swoich celów. Siostry w środowisku gdzie praktykują i wykonują swoje prace, mają wykonywać swoje zadania apostolskie z wytrwałym zaangażowaniem i z zupełnym oddaniem się, nawet za cenę ofiary.
Zapraszamy do obejrzenia naszej galerii zdjęć.
