Wiąże się ono z odnalezieniem drzewa Krzyża, na którym umarł Jezus Chrystus, a także wyraża głęboki sens Krzyża w życiu chrześcijanina...
Czytaj dalejale też wielkie święto Narodzenie Najświętszej Maryi Panny i tym samym Matki Bożej Lubaskiej - Królowej Rodzin...
Dzień, w którym Siostra Małgorzata złożyła w Szamotułach pierwsze śluby. Ofiarowała Maryi swoje życie w czystości, ubóstwie i posłuszeństwie...
Czytaj dalej
Czteroletni program nawiązuje do 1050-tej rocznicy Chrztu Polski, którą przeżywaliśmy w 2016 r. „Świętowanie tej rocznicy jest ważne, ale nie może być celem samym w sobie” – wyjaśnia abp Stanisław Gądecki, przewodniczący Komisji Duszpasterstwa. „Chcemy, by wspomnienie historycznego wydarzenia o fundamentalnym znaczeniu dla chrześcijaństwa i państwowości na naszej ziemi, jakim było przyjęcie chrztu przez naszych pierwszych władców, stało się impulsem do odnowienia i umocnienia naszej wiary”
Przez ostatnie lata praca duszpasterska skupiała i skupia się wokół następujących haseł: Wierzę w Syna Bożego (2013/2014), Nawróćcie się i wierzcie w Ewangelię (2014/2015), Nowe życie w Chrystusie (2015/2016), Idźcie i głoście (2016/2017), Jesteśmy napełnieni Duchem Świętym (2017/2018). Każdy kolejny rok duszpasterski nawiązuje do znaku symbolizującego liturgię chrztu: świecy, krzyża, wody i białej szaty oraz oleju.
Słowa Ewangelii według świętego Łukasza
(Łk 2, 41-52)
Rodzice Jezusa chodzili co roku do Jerozolimy na Święto Paschy. Gdy miał On lat dwanaście, udali się tam zwyczajem świątecznym. Kiedy wracali po skończonych uroczystościach, został Jezus w Jerozolimie, a tego nie zauważyli Jego Rodzice. Przypuszczając, że jest w towarzystwie pątników, uszli dzień drogi i szukali Go wśród krewnych i znajomych. Gdy Go nie znaleźli, wrócili do Jerozolimy szukając Go. Dopiero po trzech dniach odnaleźli Go w świątyni, gdzie siedział między nauczycielami, przysłuchiwał się im i zadawał pytania. Wszyscy zaś, którzy Go słuchali, byli zdumieni bystrością Jego umysłu i odpowiedziami. Na ten widok zdziwili się bardzo, a Jego Matka rzekła do Niego: «Synu, czemuś nam to uczynił? Oto ojciec Twój i ja z bólem serca szukaliśmy Ciebie». Lecz On im odpowiedział: «Czemuście Mnie szukali? Czy nie wiedzieliście, że powinienem być w tym, co należy do mego Ojca?» Oni jednak nie zrozumieli tego, co im powiedział. Potem poszedł z nimi i wrócił do Nazaretu; i był im poddany. A Matka Jego chowała wiernie wszystkie te wspomnienia w swym sercu. Jezus zaś czynił postępy w mądrości, w latach i w łasce u Boga i u ludzi.
"Wolny w niewoli i szczęsny w nieszczęściach O, jakże szczytna Twa droga! Radosna służba ubogim braciom I wierność zamiarom Boga."
"Jezus, który przyszedł na ziemię z miłości, oddaje swe życie Ojcu za zbawienie świata. Za wzorem św. Zygmunta Szczęsnego idźmy śladami Chrystusa, z wiarą i miłością pełniąc wolę Bożą."
Laudato si', mi' Signore, per sora nostra Morte corporale, da la quale nullu homo vivente po'skappare. (św. Franciszek z Asyżu)
Najdoskonalszym wzorem świętości dla każdej Siostry jest Maryja, Pokorna Służebnica Pańska. Ojciec Założyciel skłaniał Siostry, by całym sercem i prawdziwie ukochały Najświętszą Maryję, Matkę Jezusa, pragnął, aby była Ona uważana przez nie za idealny wzór do naśladowania. Zachęcał również Siostry do wiernej praktyki cnót Świętej Rodziny, przede wszystkim pokory, prostoty, ubóstwa, pracowitości i bezgranicznego zaufania Opatrzności Bożej. Wymagał od Sióstr nie tylko gotowego i radosnego zachowania przykazań Bożych, ale również rad ewangelicznych, przeżytych jako świadectwo miłości i wierności Jezusowi Chrystusowi.
W pracy apostolskiej Zgromadzenia pierwsze miejsce zajmuje wychowywanie i nauczanie dzieci oraz młodzieży w różnego typu szkołach, przedszkolach, domach dziecka, specjalnych ośrodkach wychowawczych, świetlicach socjoterapeutycznych, warsztatach terapii zajęciowej oraz internatach. Siostry troszczą się o potrzeby materialne i duchowe swoich podopiecznych, a także o ich wychowanie religijne i przystosowanie do życia w społeczeństwie. Codzienną posługą otaczają Siostry chorych, samotnych i osoby starsze, dostrzegając w nich ciepiącego Chrystusa. Pracują w szpitalach, domach pomocy społecznej, domach dziennego pobytu i w domach prywatnych niosąc ulgę w cierpieniach fizycznych i duchowych. Zgodnie z zaleceniem swojego Założyciela zajmują się osobami najbardziej potrzebującymi.
Zgromadzenie Sióstr Franciszkanek RM prowadzi swoje dzieło w ośmiu krajach.
Założyciel pragnął, aby w życiu Zgromadzenia dominował apostolat, uważając go za jeden z najważniejszych swoich celów. Siostry w środowisku gdzie praktykują i wykonują swoje prace, mają wykonywać swoje zadania apostolskie z wytrwałym zaangażowaniem i z zupełnym oddaniem się, nawet za cenę ofiary.
Zapraszamy do obejrzenia naszej galerii zdjęć.
